Verlag: Ktoczyta.pl
Powieść poetycka Adama Mickiewicza, której akcja rozgrywa się na Litwie w czasach średniowiecza. Bohaterska Grażyna, żona księcia Litwora, stara się nie dopuścić do zawarcia przymierza z Zakonem Krzyżackim i w przebraniu podejmuje walkę. Pełen tajemniczości utwór odznacza się doskonałością formalną, nawiązaniami do języka staropolskiego oraz wątków ludowych.
Dobra, bez zbędnego pieprzenia. Mam na imię Monika i chcę Wam opowiedzieć krótką historię mojego życia. Obiecuję, że będzie śmiech, łzy i dobry seks (słaby niestety też). Podzielę się z Wami przemyśleniami i najbardziej intymnymi chwilami. Jako mężatka po trzydziestce zdałam sobie sprawę, że muszę w końcu coś zmienić, bo tak naprawdę nie jestem zadowolona z życia. Pracę mam spoko, ale szef jest odrażającym dupkiem i lubi często sypać obleśnymi tekstami. Mój specyficzny mąż przejawia dość dziwny fetysz, o którym przeczytacie później. Jedyne, czego możecie mi pozazdrościć, to przyjaciółki, z którymi nie sposób się nudzić.Mam do Was jedną prośbę. Nie dawajcie tej książki do przeczytania swoim facetom – niech lepiej nie wiedzą, co tak naprawdę o nich myślimy…Monika P.Zum Buch
Płamen Siwow (ur. 1970) – bułgarski poeta, publicysta, gitarzysta, kompozytor, autor tekstów piosenek, członek zespołu muzycznego Toczka BG. Wiele z jego tekstów funkcjonuje przede wszystkim jako piosenki, wykonywane zarówno przez grupę Toczka BG, jak również solowo. Tematyka jego utworów jest różnorodna – opiewa piękno przyrody, zagłębia się w świat ludzkich emocji, przeżyć, prowokuje, stawia egzystencjalne pytania. Znaleźć można w niej odniesienia biblijne, uniwersalne w swoim przesłaniu, jak również obrazy z otaczającej nas, nieraz brutalnej i smutnej współczesności. „Przeczucie” to pierwszy wybór wierszy autora w języku polskim.Zum Buch
W królestwie Branlomanii królowa Piczomira wprowadza przyzwolenie na rozwiązłość kobiet, a mężczyznom nakazuje utrzymywać cnotliwość aż do ślubu. Armia mężczyzn nie może się pogodzić z nowym prawem i rozpoczyna oblężenie miasta.Zum Buch
Dramat Stanisława Wyspiańskiego porusza temat powstania listopadowego. Autor nawiązuje w nim do pieśni Kazimierza Delavigne’a pt. „Warszawianka”, której słowa „Oto dziś dzień krwi i chwały [...] dziś twój triumf albo zgon” odgrywają najważniejszą rolę w utworze, oddając nastrój panujący podczas powstania. Akcja rozgrywa się podczas bitwy o Olszynkę Grochowską 25 lutego 1831 roku, a głównymi bohaterami są generałowie powstania listopadowego – Józef Chłopicki oraz Jan Skrzynecki.Zum Buch
„Akropolis” to dramat Stanisława Wyspiańskiego. Wydarzenia dramatu rozpoczynają się o północy, po zakończeniu nabożeństwa rezurekcyjnego w katedrze wawelskiej i trwają do świtu pierwszego dnia Wielkanocy. Dramat „Akropolis” był efektem fascynacji Wyspiańskiego Wawelem jako miejscem symbolicznym, skupiającym w sobie nie tylko istotę polskiej historii i kultury, ale też cywilizacji europejskiej, miejscem łączącym tradycje biblijne i antyczne. Akropolis nie jest dramatem we właściwym tego słowa znaczeniu, lecz poematem scenicznym o paru wątkach, zbiegających się w całość wysoce nowatorską i prekursorską.Zum Buch
Utwór dramatyczny, „Po stronie wilka”, autorstwa Emiliana Crialesiego i Marca Di Bartolomei został przeniesiony na scenę teatralną w roku 2011 w Rzymie w Teatro Colosseo (Via Capo D’Africa 29/A). Autorzy i zarazem organizatorzy inscenizacji zaangażowali do przeniesienia tego trudnego utworu na deski teatru, genialnego rzymskiego reżysera teatralnego, również aktora i malarza, Danila Gattai (1974). W rolach głównych wystąpili: Vanni Corbellini (Renato Righi) oraz Giovanni Schifoni (Enrico Nervi). Reżyser, ukształtowany w laboratorium Antonia Ferrante oraz na warsztatach prowadzonych przez Alana Woodhouse’a, Tonina Valeriia i Marcela Marceau, postawił w swoim przedstawieniu na prostotę scenerii. „Abstrakt i synteza wpłynęły ogromnie na moja pracę reżyserską. Brak prawdziwej komunikacji między bohaterami, machizm oraz arogancja były moim kluczem lektury”. Ten uniwersalny brak dobra Gattai przedstawił za pomocą geometrycznych kostek, stale przekładanych, łączonych, oddalanych. Ciężko być może nam będzie utożsamic się z grzesznymi oraz tak mało ludzkimi charakterami sztuki. Jednak to, co możemy wynieść z tekstu to refleksja na temat człowieczego pragnienie opowiedzenia samego siebie: istoty niedoskonałej i pełnej sprzeczności. Czy ten tekst ukazuje drogę do zbawienia? Powtarzam za Danilo Gattai, tak, szaleństwo wydaje się drogą do zbawienia. Dla artystów, jak wiadomo, jest nią sztuka. Życzę budującej i niezapomnianej lektury. Joanna LongawaZum Buch
