• 0
• 0
• 0

Summary

สุดปลายอุโมงค์ศิลา แสงเลื่อมพรายหลากรุ้งพวยพุ่ง มุกลินรู้ว่า จุดหมายปลายทางอยู่ตรงนั้น โดยสมองไม่รับรู้ว่าเป็นอะไร หากแค่ "รับรู้" ความรู้นั้นยังก่อความเย็นยะเยือกทั้งตัว เงาพรายพร่างของสารรุ้ง ละม้ายแสงเพชรล้อแสงสว่าง มาจาก "อะไรอย่างหนึ่ง" เป็นลำคล้ายเชือก กองขดซ้อน และที่ต้องแหนงคอตั้งบ่าดู… . . เศียรเงื้อม ชะโงกง้ำ แผ่ขยาย เนตรแดงคล้าย สุริยัน สาดส่อง หงอนแผ่ พรายกลีบ เรืองรอง เคราขาว ดุจละออง ฝ้ายปลิว มุกลินชะงักงัน ร่างแข็งดุจศิลา และแล้วต่อตาเธอ "ร่าง" นั้นคล้ายเงา "รวมลง"เป็นบุรุษงามยิ่งในพัสตราภรณ์ขาว ผ้าพันรอบพระเศียรแดงจัดเฉิดฉันท์ เสียงคุณลดากระซิบ… "พญาวาสุกินาคราช"

Duration: about 9 hours (09:11:42)
Publishing date: 2020-11-06; Unabridged; Copyright Year: 2020. Copyright Statment: —

• Contemporary Fiction